-
1 stroke
[strəuk] 1. n( blow) raz m, uderzenie nt; (SWIMMING) styl m; ( MED) udar m, wylew m; ( of clock) uderzenie nt; ( of paintbrush) pociągnięcie nt2. vta stroke of luck — uśmiech losu, łut szczęścia
* * *[strəuk] I noun1) (an act of hitting, or the blow given: He felled the tree with one stroke of the axe; the stroke of a whip.) cios, uderzenie2) (a sudden occurrence of something: a stroke of lightning; an unfortunate stroke of fate; What a stroke of luck to find that money!) (prze)błysk, cios, zrządzenie itd.3) (the sound made by a clock striking the hour: She arrived on the stroke of (= punctually at) ten.) (wy)bicie, uderzeniem4) (a movement or mark made in one direction by a pen, pencil, paintbrush etc: short, even pencil strokes.) pociągnięcie5) (a single pull of an oar in rowing, or a hit with the bat in playing cricket.) pociągnięcie, uderzenie6) (a movement of the arms and legs in swimming, or a particular method of swimming: He swam with slow, strong strokes; Can you do breaststroke/backstroke?) styl (pływacki)7) (an effort or action: I haven't done a stroke (of work) all day.) wysiłek8) (a sudden attack of illness which damages the brain, causing paralysis, loss of feeling in the body etc.) wylew, udar•II 1. verb(to rub (eg a furry animal) gently and repeatedly in one direction, especially as a sign of affection: He stroked the cat / her hair; The dog loves being stroked.) głaskać2. noun(an act of stroking: He gave the dog a stroke.) pogłaskanie
См. также в других словарях:
zrządzenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zrządzić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zrządzenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zrządzenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} wola sił wyższych : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrządzenie — n I 1. rzecz. od zrządzić. 2. lm D. zrządzenieeń książk. «decyzja, wola (sił wyższych)» Zrządzenie opatrzności. Zrządzenie losu … Słownik języka polskiego
los — m IV, D. u, Ms. lossie; lm M. y 1. «dola, koleje życia, bieg wydarzeń» Ciężki, zły, marny los. Koleje losu. Skarżyć się na los, przeklinać los. Pogodzić się z losem. Dzielić z kimś los. Narażać się na niepewny los. Rzuc … Słownik języka polskiego
los — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. lossie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bieg, rozwój wydarzeń przytrafiających się w życiu człowiekowi, związanych z czymś; koleje życia, dola : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
opatrzność — ż V, DCMs. opatrznośćści, blm «w niektórych religiach: nieustanna opieka bóstwa nad światem, los, zrządzenie losu» Zrządzenie opatrzności. Zdać się na opatrzność. ∆ Oko opatrzności «symbol opatrzności przedstawiony jako opromienione oko… … Słownik języka polskiego
cios — m IV, D. u, Ms. ciossie; lm M. y 1. «uderzenie, raz» Silny, śmiertelny cios. Cios włóczni. Cios w brzuch, w głowę, w szczękę. Grad ciosów spadł na kogoś. Zadać, wymierzyć komuś cios pięścią, nożem, siekierą. Odparować cios … Słownik języka polskiego
szczęście — n I, blm 1. «pomyślny los, pomyślność, powodzenie» Rokowania toczyły się ze zmiennym szczęściem. Coś, ktoś przynosi szczęście. Mieć szczęście do interesów, do pieniędzy. Spróbować w czymś szczęścia. ◊ Dziecko szczęścia «o człowieku, któremu… … Słownik języka polskiego
mojra — ż IV, CMs. mojrajrze, blm książk. «przeznaczenie, los, fatum; zrządzenie losu» Tajemnicza mojra. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
przypadek — m III, N. przypadekdkiem; lm M. przypadekdki 1. D. przypadekdku «zdarzenie, zjawisko, których się nie da przewidzieć na podstawie znanych praw naukowych i doświadczenia; zdarzenie niespodziewane, zrządzenie losu, zbieg okoliczności, traf» Czysty … Słownik języka polskiego
